درکوچک دل ماتم عالم داریم. در وزن رباعی غزلی غم داریم. این سبز ترین طبیعت تاریخ است. هفتادو دو کوه پشت زمزم داریم. با اسم محرمت هوایی خوردیم. این مردبزک کرده کجا و عب اس! در مرثیه ها چه گول هایی خوردیم. گم کرده ام من راه جبران را. یک آسمان حبسم در آزادی.

آرامش آن است که بدانیم در هر گام دستمان در دست خداست. این چیزی است که به هنگام هجوم ترس باید. خداوند راه ما را روشن می کند . لحظات خداوند آرامش دهنده ما است. درمشکلترین و پر تلاش ترین موقعیتها خداوند. به ما قدرت می دهد . که او پشتیبان ما است. سبب می شود ما با شناخت بدایع طبیعت. زیبایی های حیات را درک کنیم و از آنها. خداوند ما را در کوره راههای. به نام خدای خوبی ها.

در حیاط خانه ی ما قدم می زند. پای حوض کوچکمان می نشیند و. برای دو ماهی قرمزمان نان می ریزد. ما در حیاط قدم می زنیم. دست هم را می گیریم. و عشق روی دست هایمان تاب بازی می کند. تاب می خورد و تاب می خورد. و دلهایمان را به هم می بندد. و دنیا در خنده هایمان خلاصه می شود. و حالا این دنیاست که بالای سر ما می چرخد. و زندگی از همین جا پا می گیرد. نقطه های محیطی دایره اند.

نوشته شده در تاريخ دوشنبه پنجم آبان 1393 توسط آرمان عیدی وندی. نوشته شده در تاريخ یکشنبه بیست و هفتم مرداد 1392 توسط آرمان عیدی وندی. نوشته شده در تاريخ دوشنبه سوم تیر 1392 توسط آرمان عیدی وندی. نوشته شده در تاريخ دوشنبه سوم تیر 1392 توسط آرمان عیدی وندی.