İsa Golgotaya çıkarken tökezlemeden önceÖnü sıra sendeleyip ayağı burkulan bendimYâr idim dulda saydı beni açmak. Yaşamaktan öte özür bulamayınca aşkasonuçları bir bir gözden geçiriyorumpulluklarla devrilen toprağın ıslaklığındaki canmadenlerin buharından. Bu yaşa erdirdin beni, gençtim almadın canımı ölmedim genç olarak, ölmedim beni leylâk büklümlerinin içten. İsmet Özelin Son Yazısının Düşündürdükleri Ve Hatırlattıkla.

Denizin kentini yaktım Vızıldayıp duran kafamın ortasında Denizin kentini yaktım Hurma şırıltılarıyla Denizin kentini yaktım. Güneşin yeni doğduğunu sana haber veriyorum Yağmurun hafifliğini toprağın ağırlığını Ve bütün varlığımla kara yılan. Gelin gülle başlayalım atalara uyarak Baharı kolayarak girelim kelimeler ülkesine Bir anda yükselen bir bülbül. Anne öldü mü çocukBahçenin en yalniz kosesindeElinde siyah bir çubukAgzinda küçük bir lekeÇocuk öldü mü.

Sokaklarında zenci fahişeler günah çıkarma çabasında. Şarapta kana karışır upuzun köpüklü bir nehir upusul salına salına Günahta yalınız işlenir Yapışır tenine ısırgan bal-dır-an, kansız bir. Yaptıysam bir hata bedelini aşkımla ödedim. Ağlama zamanıdır, o en sevdiğim sahne Babam biraz geçikmiş, annem pervaz başında Günahsızdı ömrüm , minareye çıkardım Görebilirdim.