Gözlerin evimdi benim Tenin yastığım Ateşim yorganımdı. Sevginle uyuyup,sevginle uyanırken yeni güne, Örterdim üstünü kimseler serilmesin diye. Artık ne yatacak yerim var,ne evim. Bir yudum su bile yetmez eminim. Ne kavurabilirim kimseyi, Ne de dondurabilirim.

Aldın, verdim, sen beni yendin. Dayansam kapına, yumruklasam son gücümle, sana yapamadıklarımı kapına yapsam. yağmurun altında sersefil dolaşmış olsam seni unutmak. Ne zaman kapı zili çalsa sen geldin sanıyorum. Ben dizlerine yatıp sen başımı okşarken, parmak izini taramış saç tellerim. İsmini bu aralar pek sık anar oldu zihnim. Dudaklarımın cesareti yok adını zikretmeye yaptıklarından sonra,.