Nikmat manakah yang engkau dustakan? Thursday, April 9, 2009.

تنهایی را دوست دارم چون خدا تنهاست. غم آمده و اشکم را در آورده. بی آنکه کسی درک کند احساسات پاک من را.

گاهی می نویسم شاید جبران ناگفته هایم باشد. آدمها برای یکدیگر نقش سیگار را بازی می کنند. و بعد از اندک زمانی. مدتی هست که این وبلاگ رو ساختم. این آخرین پستی هست که می زارم و دیگه مزاحمتون نمی شم. امیدوارم که همگی شما موفق و پیروز باشید. با آرزوی سلامتی برای تک تک دوستان. بودیم و کسی پاس نمی داشت که هستیم.

مے ترسم از نبوבنت و از بوבنت بیشتر! نבاشتنت ویرانم میڪنב وבاشتنت متوقفم! وقتے نیستے ڪسے را نمے خواهم و وقتے هستے تورا میخواهم! رنگهایم بے تو سیاه است وבر ڪنارت خاڪسترے ام! خבاحافظے ات به جنونم میکشב و سلامت به پریشانے ام! بے تو בلتنگم وباتو بیقرار. بے توخسته ام وباتو בر فرار! בرخیال مל بمان از ڪنار مל برو! مל خو گرفته ام به نبوבنت! وقتی ڪﮧ ساڪت می شوم . لابב همﮧ ے בرב בل هایم را برבه ام پیش خבا! .