از زمانیکه دریافتم انسان تنهاترین موجود است قلم به دست گرفتم اوایل چیزایی شبیه به شعر می نوشتم اما احساسم به من گفت شاید نتوانم در این حوزه موفقیتی حاصل کنم! پس شروع به نگارش نثرکردم! و اینگونه شد که سرکارخانم منصوره حسینی منزلی در قلبم از آن خود نمود هرکجا هست خداوند سبحان یار و یاورش باد. پارک ممنوع والا پنچر می شوید.

ابرها فریاد میکنند نامت را تازه و تر. زمین زیر پایت نت باران باد. فاصله میان من و تو زیاد نیست. خیلی از دستهایت دور شوم. به اندازه چند پله تا به پشت بام خانه است. یک مشت دانه برای کبوتران چاهی که بریزم. اینجا فاصله میان ما زیاد نیست. ساعتها به جای ت ک ت ک دلتنگی.

Un jour il brillera .

عشق یک جوشش کور است و پیوندی از سر نابینایی. دوست داشتن پیوندی خود آگاه و از روی بصیرت روشن و زلال. عشق بیشتر از غریزه آب می خورد و هرچه از غریزه سر زند بی ارزش است. دوست داشتن از روح طلوع می کند و تا هرجا که روح ارتفاع دارد همگام با آن اوج می گیرد. دوست داشتن در ورای سن و زمان و مزاج زندگی می کند. عشق طوفانی و متلاطم است. دوست داشتن آرام و استوار و پر وقار وسرشار از نجابت. عشق یک فریب بزرگ و قوی است.