برخلاف اونچه تصور می کنید بدترین قسمت ماجرا مراسم تشیع نبود. بدترین قسمت اونجایی بود که همه برگشتیم خونه. کسی با کسی دست نداد. برای اولین بار بود که در خانهء مادربزرگ هیچکس نمیخندید. اما مادر بزرگ از پشت شیشه های گرد عینکش و گلی در دست در قاب چوبی نگاهمان میکرد.

وایسا جلوی من بگذار آینت بشم. ساعت دو ظهر شنبه بود. پيرمردي با پيراهن يقه اسكي مشكي. در صداي جير جير صندلي اي حل شده بود. و عشق بازي گل يخ ها و سرما. در ذهنش آتش جنون را شعله مي كشيد. ظهر گمشده ي يك پاييز. گربه اي زير صندلي زوار در رفته اي روياي گلوله ي كاموايي را ميديد كه انتهايش تا نهايت ناممكن كشيده شده بود. ستاره ها براي سكوت غار ها چشمك ميزنند.

ماییم و می و مطرب و این کنج خراب . یادم نمی آید و مهم هم نیست.

Ne cherchez pas à comprendre. Ou bien au rayon boissons.