Çatıdan yerdeki leğene damlayan suyun sesiydi bu. Umut, dışarıda yağan yağmura dikmişti gözlerini. Yağmurun, gökyüzünden yeryüzüne inişinin ne kadar hızlı olduğunu hesapladı. Yağmurun hızına kendini kaptırdığında, hayatının ne hızlı, ne anlamsız, ne boktan bir hayat olduğunu düşündü. Sahi, neden yaşıyorum? Bunca çaba, erdem, adalet, neden? Etrafına baktığında, kimse yoktu.

Nasıl ayırt edilir bunlar? Hepsi aynı kapıya çıkıyor oysa. Ama aralarındaki o kıldan inci çizgiyi herkes göz ardı ediyor. Oysaki senle benim aramızdaki Leyla ile Mecnunki gibi mi , dağları mı delersin Ferhat gibi? .

İsterseniz Blogcu kategorilerinden öne çıkan içeriklere göz atabilirsiniz. Üye blogların içeriğinden blog yazarları sorumludur.